سفپودوکسیم (Cefpodoxime) دارویی از گروه سفالوسپورینها است. سفپودوکسیم آنتی بیوتیک است که در درمان عفونت استفاده می شود. این دارو دارای اثر ضد باکتری است و باکتری ها را از بین می برد. سفپودوکسیم برای درمان عفونت های دستگاه تنفسی فوقانی (سینوزیت، گلودرد، تنگیالیت، پنومونی، برونشیت باکتریایی) و همچنین در درمان عفونت های پوستی و عفونت های دستگاه ادراری مورد استفاده قرار می گیرد.
احتیاط
از سفپوداکسیم باید در بیمارانی که به به سفپوداکسیم یا سایر داروهای مشابه حساسیت داشته باشند باید اجتناب نمود: سفتراکسین (لونگاسف)، سفاکلور، سفروکسیم، سفپیم، سفادروکسیل، سفتازیدیم، سفالکسین، امپی سیلین، آموکسی سیلین، پنی سیلین، آموکسیلاو، پنکلاو و غیره. اگر علائم آلرژی دارید مانند: خارش، قرمزی، تورم، دشواری تنفس و غیره، بلافاصله با پزشک تماس بگیرید.
سفپودوکسیم باید در هر دو، بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی و بیماران که عفونت روده ای ناشی از آنتی بیوتیک ها (کولیت) داشته یا داشته اند باید اجتناب شود. اگر اسهال دارید، با پزشک خود مشورت کنید، زیرا ممکن است نشانه ای از عفونت روده ای باشد.
سفپوداکسیم ممکن است نتایج آزمایشات آزمایشگاهی خاص را تحت تاثیر قرار دهد.
استفاده از سفپودوکسیم در دوران بارداری و تغذیه با شیر مادر
طبق گزارش آژانس غذا و داروی آمریکا، سفپوداکسیم متعلق به گروه B است. این بدان معنی است که مطالعات حیوانی نشان داده است که سفپوداکسیم هیچ تاثیری بر جنین ندارد، اما مطالعاتی در مورد انسان انجام نشده است. برای استفاده از سفپودوکسیم در دوران بارداری با پزشک خود مشورت کنید.
سفپوداکسیم به شیر مادر منتقل می شود و ممکن است به کودک شما آسیب برساند. در هنگام استفاده از سفپوداکسیم، از تغذیه با شیر مادر اجتناب کنید.
نحوه استفاده
سفپودوکسیم در فرم قرص در دوزهای ۱۰۰ و ۲۰۰ میلیگرم و در فرم شربت برای استفاده در کودکان طراحی و تولید شده است.
میزان دوز بستگی به نوع عفونت دارد:
- عفونت های دستگاه تنفسی (برونشیت باکتریائی، پنومونی، لوزه گویی، لارنژیت): دوز معمول ۲۰۰ تا ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز (هر ۱۲ ساعت) است. مدت زمان درمان بستگی به شدت عفونت دارد و معمولا ۷ تا ۱۰ روز طول می کشد.
- عفونت سینوس (سینوزیت): ۲۰۰ میلی گرم دو بار در روز.
- عفونت های گلو، عفونت های ادراری: ۱۰۰ میلی گرم دو بار در روز برای ۷-۱۰ روز.
- عفونت های پوستی و بافت نرم: ۴۰۰ میلی گرم دو بار در روز برای یک یا دو هفته.
- قرص های سفپوداکسیم باید با یک وعده غذایی مصرف شود زیرا غذا باعث بهبود عملکرد سفپوداکسیم می شود.
- شربت سفپودوکسیم می تواند بدون توجه به غذا مصرف شود.
- اگر قرص های سفپوداکسیم بیشتر از توصیه های پزشک خود را مصرف کنید، ممکن است علائم زیر ظاهر شوند: حالت تهوع، استفراغ، اسهال.
استفاده از داروهای دیگر (تداخلات دارویی)
از مصرف سفپودوکسیم باید در ترکیب با داروهای زیر اجتناب شود:
- قرص های آب (دیورتیک ها) که برای درمان فشار خون بالا استفاده می شود، از قبیل: فوروزماید، بومتانید، توراسمید و غیره. مصرف همزمان سفپودوکسیم با این دارو باعث افزایش خطر آسیب کلیه می شود.
- آمینو جیلوکسید، مورد استفاده در درمان عفونت های باکتریایی، مانند: جنتامایسین، آمیکاسین، استرپتومایسین و غیره. مصرف همزمان با این داروها با سفپوداکسیم باعث کاهش شنوایی و آسیب کلیه می شود.
- لیتیم، که برای درمان افسردگی استفاده می شود.
- آنتی اسیدها، داروهایی که برای خنثی سازی اسید معده استفاده می شوند، برای تسکین سوزش سر دل، مانند: کربنات منیزیم، کربنات کلسیم، کربنات سدیم هیدروژن و غیره.
- داروهای مورد استفاده برای درمان زخم معده و اثنی عشر، مانند: رانیتیدین (رانیسین)، فاموتییدین و غیره.
- پروبنسید، مورد استفاده در درمان نقرس.
- متوترکسات، برای درمان سرطان و بیماری های خود ایمنی استفاده می شود.
- آماده سازی هورمونی
- داروهای مورد استفاده برای درمان ترومبوز، مانند: وارفارین (فارین).
در مورد تمام داروها و داروهای گیاهی که مصرف می کنید به پزشک خود اطلاع دهید.
اثرات جانبی
سفپودوکسیم ممکن است عوارض جانبی زیر را ایجاد کند: تهوع، استفراغ، اسهال، درد شکمی، نفخ شکم، عفونت روده (کولیت)، سردرد، سرگیجه، کمردرد، ضعف، زنگ در گوش، آسیب کبدی (زردی زرد چشم و پوست)، آسیب کلیه (ادرار دشوار)، کم خونی، کاهش تعداد گلبول های سفید خون (لوکوموتیو)، آلرژی و دیگر موارد. اگر در معرض عوارض جانبی هستید، به پزشک خود اطلاع دهید.
نظرات بسته شده است.