دانشمندان با استفاده از یک تزریق ، زنبورهای معمولی را به “زنبورهای قاتل” تبدیل کردند

دانشمندان دانشگاه برلین و دانشگاه سائوپائولو ی برزیل در تحقیقات جدید خود ، ساختار نورو شیمیایی «زنبور عسل» را با خانواده ی آن ها یعنی زنبورهای قاتل آفریقایی که یک گونه ی بسیار متخاصم و مهاجم هستند مقایسه نمودند و دریافتند که بیشتر تفاوت های بین آن ها به یک تغییر شیمیایی شگفت انگیز بستگی دارد.

0

دانشمندان با استفاده از یک تزریق ، زنبورهای معمولی را به “زنبورهای قاتل” تبدیل کردند

زنبورهای قاتل : تفاوت بین یک زنبور عسل و یک زنبور مهاجم که دوست دارد به هر چیز و هر کسی حمله کند تنها در چندین نورو پپتید کوتاه شده، نهفته می باشد.

دانشمندان دانشگاه برلین و دانشگاه سائوپائولو ی برزیل در تحقیقات جدید خود ، ساختار نورو شیمیایی «زنبور عسل» را با خانواده ی آن ها یعنی زنبورهای قاتل آفریقایی که یک گونه ی بسیار متخاصم و مهاجم هستند مقایسه نمودند و دریافتند که  بیشتر تفاوت های بین آن ها به  یک تغییر شیمیایی شگفت انگیز بستگی دارد.

در واقع زنبورهای قاتل همان زنبورهای عسل هستند که از یک تغییر شیمیایی در ساختار خود رنج می برند و همین امر باعث شده که به شهرت شومی دست یابند که شاید مستحقش نباشند.

در حقیقت زهر آن ها از زنبور عسل متوسطه مرگ بارتر نیست و آن ها از  پسر عموی خود کوچک تر هم هستند. اما بسیار تهاجمی و وحشی بوده، و تنها یک جنبش اندک  می تواند آن ها را به یک گلوله ی سرشار از خشم و غضب تبدیل کند که آماده ی حمله به شما باشد.

با توجه به اینکه احتمال بیشتری وجود دارد که شما توسط زنبورها گزیده شوید تا دیگر حشرات مهاجم، لذا ما باید با این حشرات مهاجم با احتیاط رفتار کنیم  و تا جایی که می توانیم از آن ها دوری نماییم.

در دهه ۱۹۵۰، این زنبورهای مهاجم ریز اندام کوچک ، پس از آن که پرورش دهندگان زنبور عسل برزیلی یکی از گونه های زنبور عسل آفریقایی به نام Apis mellifera scutellata  را وارد کردند تا تولید عسل را افزایش دهندد به وجود آمد.

این زنبورها به سرعت با یکدیگر جفت شدند و زنبورهای ریز و تهاجمی Apis mellifera scutellata  که امروزه سبب وحشت ساکنین محلی می شوند را پدید آوردند.

مطالب مرتبط
افت شدید استفاده از وجوه نقد در کشور سوئد و هشدار بانک مرکزی این کشور

این هیبرید های تهاجمی تا آنجا پیش رفته اند که به شمال کالیفرنیا نیز رسوخ نموده و یک تهدید جدی را برای ساکنین این محل به وجود آورده اند. در واقع بیش از چند صد نفر در این مناطق جان خود را به واسطه ی گزیده شدن توسط این زنبورها از دست داده اند.

اما با وجود اینکه ما مطالب زیادی را در مورد تاریخچه ی زنبورهای عسل می دانیم، در مورد آن چه که در مغز زنبورهای عسل کوچک تهاجمی می گذرد هنوز چیزی نمی دانیم.

برای پایان دادن به این رمز و راز، محققان حاضر در مطالعه ی اخیر مجبور شدند تا  نمونه هایی از زنبورهای قاتل را بدون کشتن آن ها جمع آوری کنند. این محققان برای این کار از یک فریب بسیار هوشمندانه استفاده کردند.

توپ های ساخته شده از چرم ضخیم در نزدیکی کندوی زنبورهای مشکوک آویزان شدند چرا که محققان می دانستن جنگ و حمله تنها عکس العملی است که این زنبورها  نسبت به این توپ ها از خود بروز می دهند و قطعا نیش خود را در این توپ های چرمی فرو خواهند کرد.

محققان این کار را انجام دادند و لذا زنبورهای مهاجم با نیش زدن به این توپ ها باعث ترکیدن آن ها و بیرون ریختن نیتروژن مایع شدند.

پس از آن زنبورهای مهاجم جمع آوری شده فریز شدند و در دسته ی اول قرار گرفتند. از سوی دیگر زنبورهای عسل معمولی نیز به عنوان دسته ی دوم جمع اوری شدند.

مقایسه طیف وسیعی از پروتئین های مغزی در هر دو گروه از این زنبور های عسل با استفاده از تصویربرداری طیفی توده ی مغزی نشان دهنده ی، یک تفاوت واضح و ساده بود..

یکی از پروتئین های مشکوک به ایجاد این تفاوت ها Apis mellifera Allatostatins A نامیده می شود، که قبلا کشف شده و گمان می رود نقش کلیدی ای را در یادگیری و حافظه زنبور عسل، و همچنین رشد عمومی آن ها ایفا کند.

مطالب مرتبط
مک لارن ، خودروی اسپرت 570S Spider را برای کانادا تولید نموده است

گروه دیگری از پروتئین ها، که به عنوان پپتیدهای مرتبط با تاکی کینن شناخته می شوند، تا کنون مورد بررسی عمیق قرار نگرفته اند، اما به نظر می رسد که بر حساسیت زنبورها تاثیر می گذارند.

در هیبرید های تهاجمی، این دو گروه از نوروپپتید ها به پروتئین های کوتاه تری  تقسیم شده و در خوشه های مختلفی از بافت مغز به نام نوروپلیس ذخیره شده اند.

برای بررسی نقش این پروتئین ها در تحریک رفتاری زنبور عسل ، محققان زنبورهای عسل غیر تهاجمی را انتخاب کرده و وقتی که آن ها در خواب بودند اشکال کوتاه مدت نوروپپتیدها را به مغز آن ها تزریق نمودند.

همان طور که انتظار می رفت، هنگامی که زنبورها از خواب بیدار شدند، دیگر همانند قبل نبودند، زیرا شیمی مغزی آن ها تغییر کرده و تهاجمی شده بود.

بنابراین محققان نتیجه گرفتند که همان میزان نورو پپتیدهای مشابه به رفتار تهاجمی بیشتر در این زنبورهای عسل معمولی منجر شده است.

لذا کسب اطلاعات بیشتر در مورد  اثرات این پروتئین ها بر روی سیستم عصبی زنبور عسل می تواند سبب شود که ما اطلاعات بیشتری را در مورد سیستم عصبی زنبور عسل، و همچنین حشراتی از این نوع به دست آوریم.

اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.