فیبروز کپسول قدامی و فیموز، که معمولا به عنوان سندرم انقباض کپسول قدامی (ACCS) توصیف می شود، سونوگرافی و فیبروز کپسولوراکسیس پس از حذف کاتاراکت است. این حالت بدون درد است که بدون علامت باقی می ماند مگر اینکه انقباض به محور بصری منتهی شود که به طور بالقوه باعث کاهش دقت بینایی، پوسیدوفاکودونسیس و گاه گسستن لنز داخل چشم می شود.
درمان به طور عمده شامل استراحت بافت دارای کپسولوتومی قدامی محسوب می شود که عود آن کم است. فیموزیس کپسول قدامی و فیوموز، شرایطی است که می تواند بعد از فاکوئومولاسیون و لنز داخل چشمی (IOL) رخ دهد که در نتیجه کپسولوتومی قدامی بیش از حد متوقف می شود و فیبروزها به طور بالقوه مانع از بروز این بیماری می شوند. محور بصری یا عوارض ثانویه در IOL شامل پودوفاکادونسیم و انحراف IOL، تقسیم بندی و یا در رفتگی می باشد .
اتیولوژی
در حالی که عامل پیدایش ACCS نامعلوم است، علت احتمالی شامل جمعیت های سلولی اپیتلیال لنز متاپلستیک (LECs) موجود در بافت کپسولی موجود در کیپ کپسول پس از عمل جراحی کاتاراکت است که می تواند سلول های مشابه فیبر را تحت تأثیر قرار دهد. این پاسخ ممکن است اغراق آمیز باشد، زمانی که اختلاف بین نیروهای گریز از مرکز و مرکزی وجود دارد که بر روی زونول ها و محیط اطراف کپسولورهکس عمل می کنند.
عوامل خطر سندرم انقباض کپسول قدامی
ACCS با نهادهای متعدد مرتبط است. شایعترین نوع آن کپورپوکسیکس قطر کوچک است. ضعف مفصل زانو، التهاب مزمن داخل چشم، یووئیت، سندرم شبه اکسفولیزاسیون، دیابت، دیستروفی عضلانی میوتونی و نزدیک بینی جزء عوامل خطر شناخته شده است. مطالعات متعدد نشان داده اند که نوع IOL نقش مهمی در توسعه و شدت ACCS دارد . سیلیکون، اکریلیک، صفحات هپتیک و پلی هاما IOL ها با نرخ بالاتر ACCS و فیوموز بیشتر در مقایسه با IOL PMMA مرتبط است.
آسیب شناسی عمومی
شروع کاهش چشمگیر بینایی در بیماران ACCS می تواند از ۲ هفته تا بیش از ۳ ماه متغیر باشد. انقباض و بسته شدن کپسول شامل انقباض غشاء فیبرهای پس از متاپلازی لیپوپروتئین LEC و همچنین گسترش و رشد LEC از حاشیه کپسول قدام بر روی IOL به سمت مرکز باز شدن کپسول، به وسیله سیگنالینگ لنفوسیتیک LEC متصل می شود. پیش بینی شده است که شیوع متغیر ACCS در زمینه نوع IOL ناشی از گسترش کپسول محیطی است.
تشخیص سندرم انقباض کپسول قدامی
معاینه جسمی
تشخیص ACCS به وسیله یک معاینه چشم پزشکی منظم انجام می شود. اندازه گیری های باز کردن CCC ممکن است به تشخیص چشمی که تحت تنگی قرار دارد کمک کند . در هنگام تشخیص تاری، کاهش بینایی و یا امتحان عملکرد چشم دانش آموزان باید به دنبال نشانه های ACCS باشید. میزان کپسول انقباض را می توان با بیومیکروسکوپی تعیین کرد. اندازه باز شدن CCC ایجاد شده به وضوح کاهش می یابد، اغلب غیر دایره ای، ضعیف شده، با ضخیم فیبروتیک، چین و چروک و در موارد شدید، بسته شدن کامل همراه است. همچنین قطر استوایی کپسول کاهش می یابد و IOL می تواند دچار انحراف شود.
علائم سندرم انقباض کپسول قدامی
علائم اغلب عبارتند از درد و تاری دید پیشرفته تا شمارش انگشتان، اما بسیاری از موارد بی علامت هستند. اگر علائم مربوط به جزییات IOL وجود داشته باشد ممکن است موارد پیشرفته با درخشندگی، هاله یا دیالوپی مونوکلور همراه باشد. جابجایی IOL منجر به کاهش ناگهانی دید می شود. دفع شبکیه و جداسازی قسمت مژگانی گزارش شده است.
تشخیص بالینی سندرم انقباض کپسول قدامی
تشخیص ACCS در بیماران مبتلا به آب مروارید پس از عمل بر اساس وجود انقباض کپسول قدامی ساخته شده با بیومیکروسکوپی یا بدون کاهش بینایی در مقایسه با بهترین حدت بینایی تصحیح شده پس از عمل (BCVA) تایید شده است.
کنترل و درمان سندرم انقباض کپسول قدامی
درمان عمومی
بسیاری از جراحی ها Nd: YAG شامل کپسولوتومی قدامی با لیزر است که ساده و بدون درد می باشد. به طور معمول ۴ یا تعداد بیشتر شکافهای شعاعی حدود ۱میلیمتر قرار داده شده بر روی فیبروتیک حلقه قدامی کپسول در متوقف کردن پیشرفت انقباض کپسول قدامی موثر است. ما توصیه می کنیم که این امر زمانی انجام می شود که فیموز تا کمتر از ۴ میلی متر پیشرفت کند تا مانع از انقباض دیرهنگام شود.
عمل جراحی
در فیموز یا تنگی شدید بدون تهاجم به این منطقه نوری، نئودیمیم انتخاب اول درمان است در لیزر کپسولوتومی لایه برداری دستی از غشاء فیبروتیک تکنیک انتخابی در موارد شدید با پلاک فیبری متراکم برای جلوگیری از بازجذب ناقص است که از انقباض کپسول شل و کاهش خطر ابتلا به التهاب و عود جلوگیری می کند.
عدم پیشرفت انقباض پس از کپسولوتومی قدامی Nd: YAG بسیار خوب است.
اختصاصی وردنگار؛ هرگونه کپی برداری با نام و لینکدهی مستقیم مجاز است
