دیابت – اهمیت خواب برکسی پوشیده نیست. تحقیقات جدید نشان می دهد که کم خوابی، بعد از از دست دادن تنها یک شب خواب امکان خطر ابتلا به دیابت را افزایش می هد. خواب بدون شک یکی از ویژگی های اسرار آمیز اما ضروری فیزیولوژی است. همه ما به آن نیاز داریم، اما هنوز برسر این که چرا خواب انقدر اهمیت دارد بحث می شود.
آنچه ما می دانیم این است که خواب برای تقویت حافظه اهمیت دارد؛ همچنین به نظر می رسد که خواب فرصتی را برای مغز فراهم می آورد تا سمومی را که در طول روز ساخته شده است پاکسازی کند.
کمبود خواب رابطه ای دو جانبه با شرایط روانپزشکی دارد: اختلال درخواب می تواند ناشی از بیماری روانی باشد و محرومیت از خواب ممکن است بیماری های ذهنی را تشدید کند یا حتی باعث آن شود.
از لحاظ جسمانی، خواب به بدن اجازه می دهد که خود را احیا کند. به عنوان مثال به عضلات زمانی برای بهبود و رشد داده می شود.
در ایالات متحده کمبود خواب به عنوان یک مشکل بزرگ برشمرده می شود. با توجه به طیف وسیعی از عوامل، از جمله زمان بیش از حد برای نمایشگر ، نورپردازی مصنوعی، زندگی پر مشغله و مشاغل سخت حدودا یک نفر از هر سه نفر در ایالات متحده، هر شب، کمتر از ۷ ساعت خواب توصیه شده را دارد. دانشمندان هنوز هم این عواقب بالقوه اپیدمی بر روی سلامت را گوشزد میکنند.
کمبود خواب و دیابت
مطالعات اخیر نشان می هد که افرادی که خواب کافی ندارند، به احتمال زیاد بیشتر غذا می خورند، کمتر ورزش می کنند و اضافه وزن پیدا میکنند.
مطالعات همچنین خطر ابتلا به دیابت را نشان داده است؛ اما چرایی این موضوع هنوز مشخص نشده است.
یک مطالعه جدید درک ما از این رابطه را بیشتر میکند. نویسندگان آخرین مقاله در دانشکده پزشکی دانشگاه توهو در ژاپن توضیحات بیشتری ارائه کرده اند و گفتند:
مشخص نیست که آیا برهم خوردن تنظیم گلوکز به دلیل تغییر در تغذیه یا به علت مصرف انرژی یا به دلیل کمبود خواب است.
به عبارت دیگر، آیا تغییرات در رژیم غذایی و ورزش مربوط به کم خوابی دلیلی بر افزایش خطر ابتلا به دیابت است یا عامل دیگری در کار است؟ محققان تحقیقاتی را در این زمینه شروع کرده اند که چرا محرومیت از خواب باعث تحلیل رفتن حساسیت به انسولین می شود.
برای انجام این کار، آن ها بر روی مدلی از موش با تمرکز بر تغییرات در کبدشان آزمایشاتی انجام دادند. فقط برای یک شب نیمی از موش ها را برای شش ساعت در زمانی که نیاز به خواب داشتند بیدار نگه داشتند.
دانشمندان موش ها را با دقت مورد بررسی قرار دادند و هرزمانی که موش ها به حالت نیمه خواب می رفتند به آرامی آن ها را لمس می کردند تا بیدار بمانند. با این روش آن ها موش ها را بدون وارد کردن استرس اضافی به آن ها بیدار نگه داشتند.
برای انتخاب دو عامل تاثیر گذار بر شیوه زندگی، برای ۲ هفته قبل از شروع مطالعه، تمام موش ها به غذاهای پرچرب و آب شکر نامحدود دسترسی پیدا کردند؛ همچنین، موش ها حرکت خود را محدود کردند.
به این ترتیب، محققان می توانستند تأثیر محرومیت از خواب را در محیط بسته مشاهده کنند؛ چرا که چه موش هایی که خوابیدند و چه آن ها که از خواب محروم بودند از رژیم های مشابه تغذیه می کردند و نمی توانستند ورزش کنند.
یافته های آنها در حال حاضر در مجله آمریکایی فیزیولوژی منتشر شده است: غدد درون ریز و متابولیسم.
اثرات شش ساعت محرومیت از خواب
بلافاصله پس از مداخله در خواب، دانشمندان میزان قند و میزان چربی در کبد را اندازه گیری کردند. آنها متوجه افزایش گلوکز خون در کبد موش های محروم از خواب شدند. این تغییرات پس از یک دوره ۶ ساعته محرومیت از خواب، قابل توجه بود.
محققان همچنین سطح تری گلیسیرید را در کبد اندازه گیری کردند، زیرا افزایش تولید با افزایش مقاومت به انسولین یا عدم توانایی در پردازش صحیح انسولین مرتبط است. همانطور که انتظار می رفت، در موش های محروم از خواب، مقدار بالا بود.
همچنین، در موش های محروم از خواب، محققان تغییرات در آنزیم های کبدی را که با متابولیسم مرتبط هستند، اندازه گیری کردند. نویسندگان بر این باورند که این ممکن است علت اصلی مقاومت به انسولین و ایجاد چربی در کبد باشد.
نویسندگان نتیجه گرفتند که محرومیت از خواب، به رغم تغییر در فعالیت و رژیم غذایی، یکی از عوامل خطرساز برای دیابت است. از این منظر و مطالعات بیشتری که از این یافته ها حمایت می کنند، این نتیجه حاصل می شود که خواب کافی برای افرادی که در خطر ابتلا به دیابت هستند می تواند کاملا حیاتی باشد.
هرگونه کپی برداری با نام وردنگار و لینکدهی مستقیم مجاز است
