برخورد یک ستاره دنباله دار با منظومه شمسی و سرازیز شدن محتویات آن بر منظومه شمسی

برخورد یک ستاره دنباله دار با منظومه شمسی و سرازیز شدن محتویات آن بر منظومه شمسی

ستاره شناسان می گویند حدود ۷۰ هزار سال پیش، زمانی که انسان ها و نئاندرتال ها در کنار یکدیگر در سیاره زمین می زیستند، یک ستاره بیگانه، خود را به لبه بیرونی منظومه شمسی ما رساند و به سیاره ما برخورد کرد و محتویات خود را به درون آن سرازیر نمود.

علاوه بر این، دانشمندان با مطالعه صدها منظومه شمسی که دارای مدارهای غیر معمول هستند، هشت ستاره دنباله دار را یافتند که ممکن است دارای ریشه های بین ستاره ای باشند.  این ایده که اخیرا، یک ستاره، منظومه شمسی ما را از هم تفکیک کرده برای اولین بار سه سال پیش توسط ستاره شناس دانشگاه راچستر، اریک مایک مطرح شد.

او و همکارانش در هنگام مطالعه یک سیستم ستاره ای دودویی به نام ستاره Scholz که شامل عناصری از دو ستاره کوچک بود که به دور یکدیگر می چرخند، چیزی عجیب و غریبی را کشف نمودند. اگر چه ستاره Scholz فقط ۲۰ سال نوری از زمین فاصله دارد و بنا بر استانداردهای نجومی، یک همسایه نزدیک به زمین به حساب می آید، گویا به سرعت در حال کم کردن فاصله خود با زمین است.

از ۱۰ هزار شبیه سازی مدارهای بالقوه ستاره ای، ۹۸ درصد آن ها از درون ابر اورت – یک منطقه  متشکل از اجسام کوچک یخی پراکنده که در لبه منظومه شمسی قرار دارند عبور می کنند. حتی در نزدیک ترین مسیر، در فاصله ۰.۸ سال نوری از خورشید، ستاره های کم نور ۵۰ برابر ضعیف تر از آن هستند که توسط چشم غیر مسلح مشاهده شوند. بنابراین این اجرام احتمالا  توسط کسی که در منظومه شمسی زندگی می کنند قابل مشاهده نخواهند بود.

دکتر مایک می گوید: احتمال بسیار کمی وجود دارد که انسان گونه های ماقبل تاریخ در هنگام اصابت ستاره مورد نظر به زمین یک نور قرمز جدید را در آسمان مشاهده کرده باشند. آقای مایک و همکارانش اشاره نمودند که فعالیت مغناطیسی ممکن است سبب ایجاد ستاره Scholz’s شده باشد. مطالعه جدیدی، که در مجله ماهانه انجمن سلطنتی نجوم منتشر شده ، با نظریه اصلی آقای مایک در رابطه با مدارهای هذلولی وار موجود در منظومه شمسی موافق است.

بر خلاف بسیاری از سیارات، سیارک ها و مانند آن که در مسیر بیضوی به دور خورشید در گردش هستند، اجرامی با مدارهای هیپربولیک دارای مسیر V شکلی هستند.

نویسندگان این تحقیق متوجه شدند که سه ذره از این اجسام، به جای اینکه به طور مساوی در آسمان پخش شوند، از صورت فلکی Gemini سرچشمه می گیرند. کارلوس د لا فوئنت مارکوس، یکی از ستاره شناسان دانشگاه Complutense در مادرید، اسپانیا، گفت: این الگوی مربعی به سادگی می تواند الگوی گردش ستاره Scholz را توضیح دهد.

اختصاصی وردنگار – کپی برداری با لینک دهی مستقیم و نام منبع مجاز است