میکروبیوم روده می تواند عملکرد ایمنی ضد تومور در کبد را کنترل کند

میکروبیوم روده: دانشمندان ارتباط بین باکتری های روده و پاسخ های ایمنی ضد باکتری در کبد را پیدا کرده اند. تحقیقات آنها، که ۲۵ مه منتشر شد، توسط محققان مرکز تحقیقات سرطان (CCR) در موسسه ملی سرطان (NCI) انجام گردید. این تحقیقات نشان داد که باکتری هایی که در روده موش یافت می شوند بر عملکرد ایمنی بدن در کبد تاثیر می گذارند. یافته ها درNCI  بخشی از مؤسسات ملی بهداشت برای درک مکانیسم هایی که باعث سرطان کبد و رویکردهای درمانی آن ها به کار می روند. دکتر Tim Greten که این مطالعه را انجام داد می گوید:

“آنچه که ما با استفاده از مدل های مختلف تومور پیدا کردیم این است که اگر شما موش ها را با آنتی بیوتیک ها درمان کنید و از این طریق باکتری های خاصی را از بین ببرید، می توانید ترکیب سلول های ایمنی کبد را تغییر دهید، که بر رشد تومور در کبد تاثیر می گذارد.”

این یک نمونه عالی از آن چیزی است که ما از تحقیقات اساسی یاد می گیریم و می تواند بینش ما را در مورد سرطان و درمان های احتمالی شکل دهد.”

میکروبیوم چیست؟

میکروبیوم مجموعه ای از باکتری ها و دیگر میکروارگانیسم هایی است که در بدن و یا در کبد زندگی می کنند. در انسان، بیشترین مقدار میکروبیوم موجود در بدن در روده است. علیرغم تحقیقات گسترده در مورد ارتباط بین میکروبیوم روده و سرطان، نقش باکتری های روده در شکل گیری سرطان کبد درک نشده است.

برای بررسی اینکه آیا باکتری های روده بر رشد تومورها در کبد تأثیر می گذارند، دکتر گرنت و تیم او یک سری آزمایش ها را بر روی موش انجام دادند. آنها از سه مدل سرطان کبد استفاده کردند و دریافتند هنگامی که باکتری های روده را با استفاده از یک «کوکتیل» آنتی بیوتیک تخلیه می کنند،

موشهایی که آنتی بیوتیک ها را دریافت کرده اند، تومورهای کوچکتری را در کبدشان تولید کرده اند.

محققان بعدا سلول های ایمنی را در کبد بررسی کردند تا بدانند که چگونه تخریب باکتری های روده باعث سرکوب رشد تومور در کبد موش های تحت درمان با آنتی بیوتیک می شود. درمان با آنتی بیوتیک تعداد سلول های ایمنی بدن را افزایش داد که سلول های NKT را در مجاری موش ایجاد می کردند. آزمایش های بیشتر نشان داد که در هر سه مدل موش، کاهش رشد تومور کبدی که ناشی از درمان با آنتی بیوتیک است بستگی به این سلول های NKT داشت. بعدا آنها دریافتند که انباشت سلول های NKT در کبد ناشی از افزایش پروتئینی به نام CXCL16 در سلول هایی است که داخل مویرگ های داخل کبد قرار دارند. دکتر گرنت گفت:

“ما از خودمان پرسیدیم، چرا موش هایی که با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند، تولید CXCL16 بیشتری در سلول های اندوتلیال دارند؟” این نقطه حیاتی بود که ما متوجه شدیم اسید های صفراوی می توانندCXCL16  را کنترل کنند. سپس مطالعات بیشتری انجام دادیم و دریافتیم که اگر ما موشها را با اسید های صفراوی درمان کنیم، می توانیم تعداد سلولهای NKT را در کبد تغییر دهیم و در نتیجه تعداد تومورها در کبد کاهش می یابند “.

اسیدهای صفراوی در کبد تشکیل شده و به کاهش چربی در طول هضم کمک می کنند. در نهایت، محققان دریافتند که یک گونه باکتری Clostridium scindens کنترل متابولیسم اسیدهای صفراوی در روده موش و در نهایت  CXCL16، انباشت سلول های NKT و رشد تومور در کبد است.
دکتر گرنت توضیح داد در حالی که بسیاری از مطالعات ارتباط بین باکتری روده و پاسخ ایمنی بدن را نشان می دهد، این مطالعه از این نظر قابل توجه است که نه تنها یک همبستگی را مشخص می کند، بلکه یک مکانیسم کامل از این که چگونه باکتری ها بر پاسخ ایمنی در کبد تاثیر می گذارند را بیان می کند. در همان مطالعه، محققان دریافتند که اسید های صفراوی همچنین پروتئین CXCL16  را در کبد انسان کنترل می کنند و نوشتند که اگرچه این ها نتایج اولیه هستند، اما مکانیزم جدیدی که در این مطالعه توصیف شده است، به طور بالقوه می تواند به بیماران سرطانی اعمال شود.

انتشار این مطبوعات یک تحقیق اساسی را توصیف می کند. تحقیقات اساسی درک ما از رفتار انسان و زیست شناسی را افزایش می دهند که برای پیشبرد روش های جدید و بهتر جهت جلوگیری، تشخیص و درمان بیماری ها پایه ریزی شده است. علم یک فرآیند غیر قابل پیش بینی و افزایشی است – هر پیشرفت تحقیق بر روی اکتشافات گذشته، اغلب به شیوه های غیر منتظره، ایجاد می شود. اکثر پیشرفت های بالینی بدون اطلاع از تحقیقات اساسی بنیادی امکان پذیر نخواهد بود.

اختصاصی وردنگار – هرگونه کپی برداری با نام و لینک دهی مستقیم مجاز است